Traszka
Administrator
Dołączył: 03 Lut 2006
Posty: 37
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Pon 15:33, 30 Paź 2006 Temat postu: ALFRED J. PALLA |
|
|
W obliczu nadprzyrodzonego zjawiska ludzie najczęściej poszukują odpowiedzi na pytanie: „Czy był to prawdziwy cud?”, natomiast Słowo Boże zaleca postawienie innego pytania — „Kto stoi za tym cudem?”
W książce „Piękna strona zła” Johanna Michaelson opisuje meksykańską kobietę-medium, Pachitę, przez którą uzdrawia duch imieniem Hermanito. Podczas seansów spirytystycznych duch ten przejmuje całkowitą kontrolę nad jej ciałem, dokonując cudownych zabiegów w obskurnym pokoju przy pomocy nożyczek i myśliwskiego noża. Pogrążona w transie Pachita ma przez cały czas zamknięte oczy! Niektóre z uzdrowień były tak niewiarygodne, że obecni tam lekarze zaakceptowali nadprzyrodzony charakter tego zjawiska.
Johanna trafiła do Pachity za sprawą duchów-przewodników. Pod ich opieką znalazła się w wyniku medytacji metodą Silvy. Od dzieciństwa posiadała nadprzyrodzone zdolności, które odziedziczyła po babci zajmującej się wróżbiarstwem.
Hermanito chciał, aby Johanna pracowała u jego boku. Zgodziła się. Była świadkiem wielu cudownych uzdrowień. Po kilku miesiącach zrozumiała jednak, że Hermanito nie jest wcale dobrym duchem posłanym przez Boga, za jakiego uchodził, lecz potężnym demonem, który wziął Pachitę w swoje posiadanie. Uciekła więc od niego. Wtedy owe duchy-przewodniki zaczęły ją straszliwie męczyć psychicznie. Mogła w pełni poznać demoniczną naturę sił, z którymi miała do czynienia. Kiedy wyrzekła się związku z okultyzmem, odżegnała od demonów i zwróciła o pomoc do Jezusa, Bóg uwolnił ją od nich.
Później w swoich wspomnieniach stwierdziła, iż z początku była przekonana, że za tymi uzdrowieniami stał Bóg. Były przecież dokonywane w katolickim domu, w którym wzywano Boga i Maryję, a na ścianach wisiał wielki krucyfiks i święte obrazy. Hermanito, który podczas spirytystycznego seansu przejmował kontrolę nad ciałem Pachity, mówił o Bogu, prosił obecnych o modlitwy, a jednak był demonem. Tylko czasami, gdy podczas zabiegu wzywano imię Boże, Johanna słyszała, jak Hermanito po cichutku mówił do siebie: „Ja Nim jestem, ja Nim jestem”.
Michaelson przestrzega, że jeśli nawet cuda dzieją się w kościele i mają miejsce uzdrowienia, nie dowodzi to ich boskiego pochodzenia. Jezus przestrzegał przed autentycznymi znakami i cudami, za którymi jednak będzie stała inna niż Jego moc (patrz MAT. 7,21-23). Dlatego ostatecznym kryterium ich przyjęcia lub odrzucenia musi być Słowo Boże, a nie zmysły człowieka.
Fałszywe uzdrowienia i objawienia zajmują ważne miejsce w działalności szatana. Diabeł, który jest autorem wielu chorób (patrz ŁUK. 13,13.16), potrafi nawet cofnąć skutki choroby, jeśli to służy jego sprawie. Johanna Michaelson napisała: „Czy nie wydaje się to dziwne, że dzisiaj możemy spotkać ludzi praktykujących okultyzm w większości Kościołów chrześcijańskich, wliczając w to Kościół Rzymsko-Katolicki? Jest rzeczą wiadomą, że spirytystka Jeane Dixon uczestniczy codziennie we mszy. A wiele sławnych cudów, takich jak płaczące madonny, krwawiące drzewa i figury, i tym podobne, ma wyraźnie okultystyczny charakter”[1].
Post został pochwalony 0 razy |
|
